Μέσα στο ιστορικό τοπίο της Μάνης, κοντά στους πρόποδες του Ταΰγετου, βρίσκεται το Ιερόν Κάθισμα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Δολών. Όντας τόπος φιλοκαλίας, πίστης, αδελφικότητας και αγάπης τόσο ως προς τον συνάνθρωπο όσο και ως προς την πλάση του Υψίστου, αποτελεί καταφύγιο και συνάμα προσκύνημα για κάθε Ορθόδοξο πιστό, και όχι μόνο, που επισκέπτεται την δυτική Μάνη.
Η αδελφότητα του Καθίσματος αποτελείται από τέσσερις πατέρες, τον γέροντα Γαβριήλ Κοβιλιάτη, τον Ιερομόναχο Νεκτάριο, καθώς και τους μοναχούς Αλέξιο και Σιλουανό, όλοι εκ των οποίων ανελλιπώς προσεύχονται για την σωτηρία των ψυχών ημών, ενώ συνάμα με το κατηχητικό τους έργο συνεισφέρουν στην γνώση και την επίγνωση των αληθειών της Ορθοδόξου Πίστεως.
Σημαντικές εκδηλώσεις έχουν λάβει μέρος στο Ιερόν Κάθισμα, παρουσία εξεχουσών προσωπικοτήτων των τεχνών όπως αυτής της Μαρίζας Κωχ, της ορθόδοξης κοινότητας, με τις επισκέψεις μεταξύ άλλων του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, αλλά και ενεργών πολιτών στον αγώνα για την διαφύλαξη του περιβάλλοντος, με στόχο την ενίσχυση του θεάρεστου και κοπιώδους αγώνα των πατέρων του Καθίσματος. Για αυτή τη μεγάλη προσπάθεια, ο γέροντας Γαβριήλ Κοβιλιάτης, τιμήθηκε στο μουσείο της Ακροπόλεως με το βραβείο «Ecopolis έργο ζωής», από το οργανισμό Ecocity.
Επιπλέον, το κατηχητικό τους έργο αντηχεί σε όλη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού της Πειραϊκής εκκλησίας και έτσι γίνεται προσβάσιμο ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν την δυνατότητα να παρευρεθούν στο Ιερό Κάθισμα και να γίνουν κοινωνοί της Θείας Ευχαριστίας και της μετέπειτα κατήχησης.
Αξίζει να αναφερθεί πως η μοναστική κοινότητα βρίσκεται πάντα κοντά στους ανθρώπους που βιώνουν ψυχικό ή και σωματικό Γολγοθά, ιδιαίτερα γονείς που βιώνουν πένθος, παιδιά με ιδιαίτερες ανάγκες, ενώ με τη στήριξή της αναζωπυρώνει την ελπίδα τους και ενισχύει τον αγώνα τους στο μονοπάτι που καθημερινά καλούνται να βαδίσουν.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑΣ – Γέροντας Γαβριήλ «Κοβιλιάτης» 
“Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο” μια φράση του Θίοντορ Ντοστογιέφσκι που αποτέλεσε έναυσμα και στη συνέχεια τρόπο ζωής για τον γέροντα Γαβριήλ Κοβιλιάτη, κατά κόσμον Φίλιππο Άδωνη Γιαννόπουλο. Με πνεύμα φιλοκαλικό, με αγάπη και έμπρακτη διακονία προς τον συνάνθρωπο ο κος Γιαννόπουλος αποτέλεσε φωτεινό αστέρα, το φως των γνώσεων του οποίου εξύμνησε την Ρωμιοσύνη και τον πλούτο του Ελληνικού πολιτισμού, τόσο στο πρόσωπο της Ευρώπης όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, πρεσβεύοντας πάντα το ήθος της Ορθοδοξίας μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Γεννηθείς στην Καλαμάτα το 1940 και διακατεχόμενος από μια εσωτερική επιθυμία διακονίας προς τον συνάνθρωπο, που του εμφύσησε η θεία και ανάδοχός του Αντιγόνη Δίζη, μια λαμπρή προσωπικότητα ήθους και παιδείας, ο Φίλιππος Γιαννόπουλος ξεκινά την Ακαδημαϊκή του πορεία σπουδάζοντας Ιατρική στο πανεπιστήμιο της Κολωνίας όπου και ολοκληρώνει το προδίπλωμα της επιστήμης αυτής. Στη συνέχεια η προσοχή και το ενδιαφέρον του στρέφεται προς την Βυζαντινή Ιστορία και την Αρχαιολογία όπου και ολοκληρώνει τον κύκλο των σπουδών του με Άριστα λαμβάνοντας την ύψιστη διάκριση για την διδακτορική του διατριβή με θέμα ΄Διδυμότειχο – Η ιστορία ενός Βυζαντινού οχυρού’. Παράλληλα διορίζεται ως βοηθός του διακεκριμένου ιστορικού της Βυζαντινολογίας B. Rubin. Στην ευρεία γκάμα των ενδιαφερόντων του προστίθεται η μελέτη της επιστήμης της Θρησκειολογίας δίπλα στον Γάλλο καθηγητή Mircea Eliade όπου εμπλουτίζονται οι γνώσεις του επάνω στο ζήτημα των θρησκειών. Ακολούθως η Ακαδημαϊκή του πορεία τον μεταφέρει στην Αγγλία όπου κάνει κτήμα του την Αγγλική γλώσσα και παρακολουθεί εξειδικευμένα μαθήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας.